01-02-2010Επιτέλους ομάδα ιδιαίτερα στο 1ο ημίχρονο. Στο διάστημα αυτό υπήρχε μια ομάδα μέσα στο γήπεδο και αυτοί ήμασταν εμείς. Σε κανένα σημείο του παιχνιδιού δε δώσαμε στον αντίπαλο το δικαίωμα να πιστεύει ότι μπορεί να φύγει με κάτι θετικό από τον αγώνα. Τρέξαμε πολύ, είχαμε άριστη κυκλοφορία της μπάλας, πιέζαμε ψηλά τον αντίπαλο και με σωστή ανάπτυξη ήρθαν και τα δύο γκολ. Το 4-4-2 φαίνεται να μας πηγαίνει περισσότερο σαν σύστημα κάτι που φαίνεται από τις τοποθετήσεις του Έλινγκτον, όταν έχει δηλαδή δίπλα του παίκτη, πόσο καλύτερος γίνεται και σε συνδυασμό με τους γρήγορους παίκτες στις πτέρυγες δημιουργούμε ευκολότερα περιπτώσεις για γκολ. Γενικά, είδαμε μια καλοστημένη ομάδα που θύμιζε ομάδα από τα παλιά που δύσκολα περνούσε κάποιος από τα Πηγάδια, κάτι που παραδέχτηκε στην συνέντευξη τύπου κι ο προπονητής. Στο 2ο μέρος δώσαμε χώρο στον αντίπαλο προσπαθώντας να παίξουμε στην αντεπίθεση, βέβαια αν και κινδυνεύσαμε στα πρώτα λεπτά να δεχτούμε γκολ, μπορούμε να πούμε ότι στη συνέχεια είχαμε και πάλι την πρωτοβουλία των κινήσεων παίζοντας έξυπνα και κλείνοντας τους χώρους με σωστή αλληλοκάλυψη κρατώντας τελικά το 2-0 ευκολότερα από ότι περιμέναμε. Ο Άρης φάνηκε μετά το 75 όταν η ομάδα της Ξάνθης άρχισε να εμφανίζεται κουρασμένη από την υπερπροσπάθεια και σε συνδυασμό με το άγχος παραχωρούσαμε όλο και περισσότερα μέτρα στον αντίπαλο. Ο κύριος Ματζουράκης φρέσκαρε την ομάδα βάζοντας τον Λούτσι στη θέση του έτσι κι αλλιώς τραυματία Μαρσελίνιο για να ασκήσει πίεση στην δεξιά πλευρά του αντιπάλου περιορίζοντας έτσι τα ανεβάσματα του Νέτο. Από τη στιγμή δε που μένουμε με δέκα παίκτες ο Άρης γίνεται όλο και πιο επικίνδυνος. Αυτό που θα πρέπει να προσέξουμε είναι κάποια σημεία ειδικά μετά το 80 που παθαίνουμε κάτι σαν μπλακ άουτ τρώγοντας πάλι ένα γκολ από καθαρή αδράνεια. Και σαν να μην έφτανε αυτό θα μπορούσαμε να το πληρώσουμε με ισοφάριση. Από εδώ και πέρα χρειάζεται περισσότερο καθαρό μυαλό για να μη την πατήσουμε κάποια στιγμή. Τέλος, θα βάζαμε υψηλό βαθμό στο κοουτσάρισμα του Γιάννη Ματζουράκη.
